Dus is het – zeker in onze Euregionale grensstreek – voor het bedrijfsleven essentieel om mensen in dienst te hebben die de Duitse taal goed beheersen. Wat dat laatste betreft, heb ik zelf overigens weinig te klagen. Dat heb ik mede te danken aan de vorige week overleden Dieter Thomas Heck, in de jaren zeventig een icoon op de Duitse tv. Al in mijn vroege jeugd kreeg ik dankzij de drie Duitse tv-zenders die wij thuis konden ontvangen het gevoel voor de Duitse taal met de paplepel ingegoten.  Op zaterdagavond zat ik na het douchen met natte haartjes in de pyjama op de bank steevast klaar voor het door Dieter Thomas Heck gepresenteerde ZDF Hitparade, gevolgd door Disco van Ilja Richter (‘Licht aus, Spot an!’), het equivalent van ons eigen door Ad Visser gepresenteerde TOPPOP.

In die tijd keek ik ook met een blij kinderhart naar Die Sendung mit der Maus, Die Mainzelmännchen, Die Augsburger Puppenkist, Pan Tau, Rappelkiste, Catweazle en Schweinchen Dick en in later jaren naar Löwenzahn en Die Märchenbraut.  Op deze manier leerde ik het Duits van kinds af aan spelenderwijs kennen als een tweede moedertaal. Daardoor hoefde ik op de middelbare school nooit naamvallen te leren omdat ik, als het op Duits aankwam, alles ‘op gevoel’ deed. Geboren en getogen in het grensdorp Koningsbosch, met een dialect met veel Duitse invloeden, had ik bovendien  een natuurlijke voorsprong op mijn klasgenoten uit bijvoorbeeld Echt en Maasbracht die de Duitse taal duidelijk veel minder machtig waren. In het eindexamenjaar  op het Atheneum op het Bisschoppelijke College in Echt schopte ik het zelfs tot één van de beste studenten Duits van Nederland. Als beloning daarvoor kreeg ik van de Duitse ambassade het boek Gesammelte Erzählungen van Siegfried Lenz dat ik altijd als een kleinood heb bewaard.

Ook anno 2018 gaan de Duitse taal en bepaalde Duitse tv-programma’s zoals Bares für Rares, Wunderschön op de WDR en de talkshow van Markus Lanz mij nog altijd na aan het hart. Ook Dieter Thomas Heck heeft bij mij altijd hoog in het vaandel gestaan, al was het alleen maar vanwege het feit dat zijn naam klinkt als een klok en omdat hij zo fantastisch snel spreken kon. Matthijs van Nieuwkerk zou er jaloers op worden. Maar de grootste verdienste van Dieter is dat hij het zaadje heeft geplant waardoor ik tegenwoordig zo’n uitstekende Deutschkenntnisse heb.