Van de week belde ik een consultancybureau dat zichzelf op zijn website aanprijst met de korte communicatielijnen met de klant die ze erop nahouden. Dat telefoongesprek ging als volgt:

Ik: ‘Goedendag, ik las op uw website dat uw bedrijf korte communicatielijnen aanbiedt. Mag ik vragen wat de precieze lengte van die communicatielijnen is?’

Consultant (verbaasd): ‘Meneer, u begrijpt het niet’

Ik: ‘De ene korte communicatielijn is namelijk de andere niet. Zo heb je er bijvoorbeeld van 50 cm, 100 cm of 150 cm. Hoe lang zijn die van jullie precies?’

Consultant (licht geagiteerd): ‘Meneer, u begrijpt het niet!’

Ik: ‘Mijn voorkeur gaat uit naar een communicatielijn van 100 cm, want daarmee kun je alle kanten op. Heeft u er daarvan nog een paar in voorraad?’

Consultant (bozig): ‘Meneer, u begrijpt het niet!’

Ik: ‘Als u echt geen communicatielijnen van 100 cm meer in voorraad heeft, is een setje van 50 cm eventueel ook goed. Maar zoals ik al zei: het liefst zou ik er een paar van 100 cm hebben.’

Consultant (rood aanlopend): ‘Meneer, u begrijpt het niet!’

Ik: ‘Overigens, nu ik er net aan denk: van wat voor materiaal zijn uw korte communicatielijnen? Daarin bestaat namelijk nogal wat kwaliteitsverschil. Die van roestvrijstaal zijn het sterkst, maar met communicatielijnen van katoen neem ik eventueel ook genoegen.’

Consultant (de wanhoop nabij): ‘Meneer, u begrijpt het niet!’

Ik: ‘Weet u wat? Om een lang verhaal kort te maken: doet u mij dan maar tien stuks katoenen communicatielijn van 50 cm’

Consultant (ten einde raad): ‘Meneer, duidelijk. Vandaag vóór 23.59 uur besteld, morgen in huis!’